Wieś leży w odległości 5 wiorst między Lelowem i Koniecpolem. Składa się ze 150 numerów. W połowie XV w. stoi tu kościół parafialny, drewniany, p. w. św. Filipa i Jakuba Ap., którego to kościoła partonem był prepozyt krakowski. Do prepozyta należy rozległy folwark mający 11 łanów, dwie niwy i wielkie pole. Do plebana należał jeden łan i 2 karczmy z rolą, do kmieciów 11,5 łanów.

W 1728 r. ks. Franciszek Kobielski, biskup Antipolitański, sufragan i prepozyt krakowski, ów kościół w Drochlinie przebudował i dn. 1 maja 1729 r. pokonsekrował pod wezwaniem św. Filipa i Jakuba Ap. oraz relikwie św. męcz. Perfekta i Faustyny w głównym ołtarzu umieścił. Wreszcie ks. Romuald Winczewski, prob. miejscowy, dobudował dwie boczne kaplice, kościół gruntownie wyrestaurował, odnowił, organ sprawił, zaś bp. Tomasz Teofil Kuliński dokonał poświęcenia w 1874 r.

Kościołek jest zbudowany z drzewa, składa się z nawy, nieco węższego, ale nie wyższego prezbiterium, i z dwóch bocznych kaplic nadających mu kształt krzyża. Stoi na podmurówce, przyciesiach, zewnątrz jest obity deskami, pokryty gontem. Wchodzi się przez kruchę, będącą spodem wyniosłej wieżycy zakończonej barokowym szczytem. Podłoga z desek - licha. Sufit owalny, skutkiem osłabienia ścian ściągnięty ankrami. Na tęczy Pan Jezus na krzyżu. Nad głównym ołtarzem jest okrągłe okienko, drugie od południa kwadratowe. Ołtarzów jest trzy: główny, na biało malowany, miejscami złocony, 2 złoconemi ozdobiony kolumnami. W ołtarzu jest obraz N.M. Panny na prawej ręce trzymającej Boże Dziecię, ku któremu skłoniła swą głowę, patrząc na widza. Obraz ten odnawiał Eljasz w Krakowie w 1874 r. na zlecenie ks. Winczewskiego.

W górnej części obraz św. Filipa i Jakuba. Po bokach dwaj aniołowie grający na flecie i trąbie. W kaplicy po str. Ew. ołtarz św. Jana Nep. a na zasuwie św. Antoni. Obok ołtarza wiszą obrazy św. Mikołaja i św. Stanisława nad Piotrowinem. Obrazy są na pokładzie gipsu malowane na deskach. W kaplicy od południa po str. Ep. ołtarz św. Stanisława Bis. Męcz. wskrzeszającego Piotra a na zasuwie św. Izydor. Na ścianie wiszą tu dwa stare i cenne obrazy św. Wojciecha i św. Bogumiła. Między nimi herb Róża. Nad drugim św. Wincenty Kadłubek i Michał Giedroic w ubiorach cystersów. Nad nimi ukazuje się P. J. w obłokach. Między nimi herb Poraj. W kaplicach po trzy okrągłe okna. Ambonę zdobią figurki świętych. Stacje 2 XII 1921 r. poświęcił ks. Stala.

W kruchcie jest czarna marmurowa płyta, obsadzona w drew. drzwiach kościelnych.

Mieści się po str. Ew. Wchodzimy przez niskie oryginalne drewn. odrzwia ozdob. kolumnami. Dwa ornaty i kapa z polskich pasów szlacheckich, czerwony ornat z pięknym słupem z 18 w. Monstrancja z nap: "X. Piotr Palczewski Jan S Marchocki 1749r". Relikwiarz metalowy w kształcie krzyża z rel. św. Salomei. Starodawny srebrny, złocony kielich: "A.R. Franciscus Małecki paro. Koziegłovien. Ecclesiae Kozieglovien. legavit A.D 1692 oreturpro eo, executor testamenti R.I.P.P.I.K... uraven" Czasza ozdobiona liściastym ornamentem, podstawa na 6 półokrągłych wyskokach. I drugi z XVII w. Kielich ozdobiony bogatą płaskorzeźbą. Nowy kielich ofiarowany przez Michała i Katarzynę Kłosowiczów 1914r. Z zakrystji, oświetlonej 1 oknem, wyjście na ambonę.

Na większym: "Kosztem par. Drochlin 1922. Wzywaj wszystkich do modlitwy i jedności z Kościołem Chrystusowym.."
Na mniejszym: "Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi św. roku 1922 staraniem X. A. Stali a kosztem par. Drochlin". Większy - Jakub, mniejszy - Filip.
Przed kościołem stoi kolumna z figurą Niepokalanej Matki Bożej.

Od str. połud. - zach. przy kościele rośnie lipa mająca nad 6 łokci obwodu, modrzewie, klon płaczący, wreszcie kasztany. Oparkowanie cmentarza cegłą kryte. (piramidalnie 2 cegły ku sobie w ukos i smołą oblane, praktyczne.) Metryki chrztów, podłużne od 1750-1760 r. rozpoczęte przez ks. Piotra Palczyńskiego prob. Droch. Drugą książkę chrztów ślubów i zmarłych rozpoczął w 1785 r. Ks. Fran. Chmielowski curat. dr., który um. 1 marca 1788 r. mając lat około 50 " jacet in coemeterio ad occasum". Dn. 16 grudnia 1795 r. um. p. Krzysztof Łyszkowski dziedzic Drochlina poch. na cmentarzu przed głównymi drzwiami. Metryki kończą się na roku 1800 - ym. W 1763 r. ks. Jan Kleczkowski prepozyt Lelowski chrzci córkę Jana Ścibor Marchockiego, chorążego Smoleńskiego i Marjanny żony tegoż, dając imiona Krescencja Juljanna, Justyna.

Za Drochlinem, przy drodze do Lelowa stoi kapliczka III upadku P.J. w 1897 r. na miejscu dawnej postawiona przez Pawła Kocelę z Drochlina, który 35 lat był kościelnym i stara się by tu czasem mszę św. odprawiano.

Zygmunt Chmieleński, pułkownik w 1863 r. z polecenia Rządu Nar. w Drochlinie po sądzie wojennym kazał rozstrzelać lekkomyślnego majora Iskrę - Sokołowskiego za różne gwałty i winy. Umierał jednak po bohatersku wołając: Jeszcze Polska nie zginęła! Było to na błoniu w drodze do Koniecpola. Pochowano go z północnej strony wsi o kilka kroków od drogi pod wierzbą. Podobno szczątki jego były naruszone przez owczarzy-guślarzy. Szczoda młodego życia, które skutkiem lekkomyślności marnie zgasło. Zaś 19 XII 1863 r. Moskale rozstrzelali w Radomiu bohaterskiego Z. Chmieleńskiego. Ramomianie uczcili go pomniczkiem w omurowaniu cmentarza kościelnego przy furcie po Bernardyńskiej.